سیزده بدر

مردم چنین فکر می کنند که در روز سیزده فروردین باید در خانه نباشند و به دشت و صحرا بزنند و در طبیعت باشند و «سیزده بدر» بکنند. طبیعتی که در طول سال برایمان کمترین ارزشی نداشته، حالا نیز باید ما را تحمل بکند تا در طبیعت بیاساییم و حتی انتقام «بد یمنی» روز سیزدهم سال خورشیدی را از او بگیریم.

طبیعت در اوایل بهار، حساس ترین روزهای خود را سپری می کند، گیاهان تازه جوانه زده اند، درختها تازه شکوفه کرده اند، بسیاری از حیوانات آبستن هستند، پرندگان در حال لانه سازی اند و... خاک خیس است...

حال فرض کنید انبوه جمعیت «انسان» به دشت و صحرا و به «دامان طبیعت» سرازیر شود، چه رخ می دهد؟

اگر بافرهنگ ترین مردمان نیز در این مقیاس به طبیعت بروند، حداقل چیزی که اتفاق می افتد «پاکوب شدن خاک» است. بلی، برعکس تصور عوام، گردشگری با جمعیت انبوه نیز برای طبیعت بسیار مضر است. پاکوب شدن خاک مضرات بسیاری دارد. خاک سفت می شود، منافذ خاک بسته می شود، رویش گیاهان در آن سخت و غیر ممکن می گردد و تنوع زیستی کاهش می یابد. آب باران در چنین مناطقی کمتر نفوذ می کند و سرازیر می شود و علاوه بر آنکه موجب فرسایش خاک بدون پوشش گیاهی می شود، امکان وقوع سیل نیز افزایش میابد.

به عکس زیر نگاه کنید:

حال فرض کنیم تعداد بسیار بیشتری انسان در طبیعت تردد کنند، چه رخ خواهد داد؟

- کاهش توع زیستی

- نرسیدن پوشش گیاهی به نقطه اوج و ماندن در توالی اولیه (گیاهان کوچک یا جوان نکرده پاکوب می شوند و از بین می روند)

- فرسایش خاک

- کاهش آبهای زیرزمینی

- افزایش خطر وقوع سیل

اینها فقط مضرات پاکوب شدن خاک توسط قدمهای مبارک خیل عظیم گردشگران بافرهنگ است. یعنی اگر گردشگران کاملاً با فرهنگ باشند، فقط قدمهای مبارکشان این قدر اثربخش است!

حال باز هم با فرض بافرهنگ بودن گردشگران سیزده بدر، دو اثر دیگر قدوم مبارک اینها را نیز بنویسم:

- پریشان شدن حیوانات با دیدن انبوه جمعیت و بوی انسان

- دوری حیوانات از محل زندگی، لانه و توله و تخم و جوجه هایشان و احتمال تلفات آنها

حال اگر تعداد اندکی گردشگر سیزده بدر بی فرهنگ هم داشته باشیم که، در این موقع حساس طبیعت،

- در طبیعت آتش روشن کنند،

- به لانه و جوجه و توله حیوانات دست بزنند،

- هوس شکار کنند،

- حیوان آزاری کنند،

- آشغال خود را در طبیعت بریزند،

- و...

ببینید چه می شود؟

در روز طبیعت و به نام طبیعت و به نام فرهنگ طبیعت، چه بر سر طبیعت می آوریم؟

آیا بهتر نیست که روز سیزدهم فروردین، روز سیزدهم هر سال، روز سیزده بدر، روز طبیعت، به طبیعت نرویم و رفتن به دامان طبیعت را به روزهای دیگر سال منتقل کنیم؟

می توانیم به پارک یا اماکن تفریحی داخل شهرها برویم، در خانه بزرگان فامیل جمع بشویم.

می توانیم در روز طبیعت برای طبیعت کاری بکنیم، مثلا اطلاعات خود را درباره طبیعت و محیط زیست ارتقاء دهیم، چند  سطری راجع به طبیعت بخوانیم. فیلم مستندی در مورد طبیعت ببنیم.

می توانیم، گل و گیاه و درخت بکاریم و... و می توانیم همه اینها را به تفریح تبدیل کنیم.